Categorie: Kaleidoscoop

Wie kan dit hongeren verdragen En blijven blijde en welgemoed? O Minne, uw goddelijke vlagen Zijn zaliger hoe meer gij ...
verder lezen

Zij is zeer rijzig in haar lange Avondjapon van witte zijde. In haar aschmatte haren vangen Drie edelsteenenrozen wijde Lichtgolven ...
verder lezen

O kunstenaar, die onbekommerd Uw wezen aan de wereld toont, Waar zonneluwte heerscht of 't lommert, In zelfgeschapen woning woont; ...
verder lezen

Eerst toen hij dood was, en men hem vergat, Begon het wonder; kindren hoorden fluistren Boven zijn graf als het ...
verder lezen

De kleine gitten speld in haar coiffure, Die zeer eenvoudig is en zeer correct, Maakt dat haar witte hoofd sensatie ...
verder lezen

Hier is zij opgegroeid en groot Geworden, voor het smalle raam. Zij heeft geen afkomst en geen naam. Zij is ...
verder lezen

Hij was de eerste jolige christen. Hij ging met zijn hof psalmzingend ter jacht, Had maling aan protestant en papisten, ...
verder lezen

Een kleine schemerlamp is aangestoken. Een boek ligt open, en een cigaret Is als een smalle witte knop ontloken. De ...
verder lezen

O peer, o gulden flessche Vol sap, versneeuwde gloed, Doorhonigd moes van bessen, Schuim van jong druivenbloed. O koelgestelde spijze! ...
verder lezen

Hij werd bezocht door duivelen en spoken. Afschuwlijker dan in de diepzee Ieeft Is het gebroed dat om hem zwemt ...
verder lezen

Hij is van boerelijke bloede. Zijn vorm, zijn inhoud en gewicht Verscheen reeds menigmaal in ’t licht, Want reeds voor ...
verder lezen

Wat zeggen afkomst ons en namen? Is een goed hart niet goed genoeg? De bloedsdwang bindt weldadig samen De velen, ...
verder lezen

Haar witgeschoeide voetjes zijn zoo klein, Dat ze in een flinke mannenhand verdwijnen. Ze gllmIacht zoetjes, maar het is niet ...
verder lezen

Zie, hoe zij met haar rokken zwaait, De breede handen staan naar grijpen. Reeds voor zij duidelijk gaat rijpen, Weet ...
verder lezen

Uw donkerroode vanen Vervoeren ons als wijn. O Heer van bloed en tranen, Onze moed is klein. Uw pureren oriflammen ...
verder lezen

Er leven velen in hem, maar zij sluimren. Hij mag hen niet ontwekken, en hij wacht Of geen zich wakker ...
verder lezen

Hij was en bleei een drift gebonden boer, Die zingen kon zoodat het klooster dreunde, 's Avonds sloeg hij verwoed ...
verder lezen

Hij met de doodskop en fanatisch boos Van baard en ogen, kon geluk ontberen. Waarom de Souvereiniteit des Heeren Juist ...
verder lezen

Zij waren hard, en sloegen op het Boek, Wanneer de superstitie der papisten Hen driftig maakte; en wee den ongodisten ...
verder lezen

Niemand spreekt meer van koksianen; Van fijnen en motregen weet men wèI. De glans van een scheldwoord gaat gauw tanen, ...
verder lezen

Het is een langzaam stijgen in het niet, Een in het ondoorgrondelijke verzinken; Het is gebonden in een zak verdrinken, ...
verder lezen