Liefde, is er geen ander pad,
Dan door leed tot u te komen?
Hebt gij nooit een hart tot u genomen,
Dat zijn bitterheid nog niet geleden had?
Moet een elk de vuren vlam
Uwer heilgenade zengen?
Kunt gij die slechts in uw hemel brengen,
Die gebrijzeld en gebroken tot u kwam?
Gij verscheurt, en gij geneest
De oude breuk met verse wonden,
Gij ontfermt u over de geschonden
Zielen met een wreder pijn het eerst en t meest.
Zie dan mij: ik ben gegaan
Achter uw ellendige verkoornen.
Ai, de rode wonden uwer doornen
Hebt ge, een kroon van rozen, om mijn hoofd gedaan.
Zie dan mij: ik wil uw licht
In mijn sidderende handen dragen.
Gun mijn hart uw gloed dan alle dagen,
Maar geef mij het masker van een blij gezicht.