Dit gedicht verscheen in Maandblad gewijd aan de beoefening der letterkunde van 2 april 1914, getiteld De Heilige Sebastiaan. Hans Werkman citeert het gedicht in zijn boek Mérode en de jongens ten dele. Ook ingekort is het nog een vrij
Auteur: Helma
Motto
Het gansche schepsel zucht, verwachtende als met opgestoken hoofde de openbaring der kinderen Gods. Paulus Inquietum est cor nostrum, donec requiescat in te. Augustinus Augusto sacrum 1930
Johannes
In: De Gids. Jaargang 90 (1926) De dag verduisterde over ’t meer De malve bergen brandden wijd. Het glitsend water, heinde en veer, Glimpte van vlugge zilvrigheid. Daar schoot de visch op glanzen vin De hoogten en de diepten in.
Zielevreugd!
10/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Een groote vreugd glanst in mij; k Vind er geen reden voor. Ik ben zoo blij, zoo zielsblij En ik weet niet waardoor. Boven de donkere wereld van zorgen Smelt met mijn ziel
Lazarus!
9/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Grafdoeken, weg! t Woord van den Meester klonk: Kom, Lazarus, kom uit! Gij kent zijn macht O, bleeke dood! Uw Heer staat daar en wacht .. Hergeef uw prooi, gij donkre grafspelonk! En hij
Gestorven
8/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Gestorven!…. Leg haar hoofdje neer, Bleek in de bleeke maneschijn. Geen angstig roepen wekt haar meer; Schrei niet; t moet rustig om haar zijn. Voor t laatst die bleeke mond gekust, Fluister nog
Stil zijn
7/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Golf heen en weder, gouden korenmeer; Versmelt u, zonnegoud, met t goud der aren; Zucht, zomerwind, uw zangen door de blaâren; Fladdrende vlinder, daal in bloemen neer. Huw, stilte, u aan beweging. Werk,
Lied!
6/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Wij menschen, kindren van het heden, Juichen den toekomst tegemoet. Wij zien naar verre en vertreden De roos, die geurt aan onzen voet. Ach, konden we ons als kindren geven Aan zomerdag en
Regendag
5/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Het regent; van de boomen ritslen neer De droppels in het water van de gracht. En kleine kringen komen, telkens weer; De blaadren buigen van der dropplen vracht. Het brugje glimt van water.
Kruisdragen
4/10 vroegste gedichten van Willem de Mérode Een kruis drukt op mijn schouder; k ga gebogen! Mijn voeten slepen en mijn handen beven. Ik draag het kruis den langen weg door t leven En staar vooruit, met moeden blik in