Categorie: Het Heilig Licht

Dit is een jaar van groot geluk geweest. Zijn oogen, die de wereld zacht bestaarden, Leerden het schoone flikkeren van ...
verder lezen

Wijl hij niet achtloos is voorbijgegaan Aan 't kwaad, als waardlooze onverschilligheden, Maar dapper heeft geleden en gestreden En als ...
verder lezen

Ge onthield mij zeem en zoeten geur. Dat ik niet zou verbittren, Gaaft Gij mij velerhande kleur: 'k Mag schittren ...
verder lezen

Uw gouden oogen in de grijze stad Gaven een glans aan overoude dingen. Zij kwamen ons zoo klaar en gaaf ...
verder lezen

Hij kent de zee en haar vervaarlijk stroomen, 't Zwermen der sterke sterren door de lucht, En is zeer voor ...
verder lezen

In stemmig bruin gekleed Sta ik recht tusschen 't breed Gedruisch der harde bladren. Zij zwatelen in 't licht Dat ...
verder lezen

U heb ik 't eerst en meest bemind, Al dacht ik dikwijls U te haten. Gij troost mij, nu ik ...
verder lezen

Het wonder zien de zuiveren van oogen. Het is rondom hen, en zij schrikken niet, Zij weten, 't is alleen ...
verder lezen

Wij weten wel, dat Gij geboren zijt, En hulploos in een kribbe ligt en schreit; En toch, wij gaan met ...
verder lezen

Een krank en schamel hout, Het minste van het woud, Door iedren wind geslingerd, Reikte ik mijn ranken uit, Weerstaan, ...
verder lezen

I Nu worden alle harten weder jong En wrang, als 't late geuren der seringen. Er ligt melancholie in alle ...
verder lezen

Het is zoo weinig, een niets te beduien Wolkje van zijig gouden haar. Lachend genomen, maar het schreien Er over, ...
verder lezen

Gij waart van God verlaten, Toen 't donker over de aarde lag ? Maar wat kan mij dat baten: Ik ...
verder lezen

Die de Moeder zijt der ongetroosten, Geen, die eenzaam is, alleenig laat, Uw gelaat verteedert voor de bloôsten, Stelt uw ...
verder lezen

Er is een geur in de wereld gekomen, Die er vroeger niet was. Zieker dan 't rieken van welke boomen ...
verder lezen

Het leven lokt uit honderdduizend oogen, Er is een huivrig streelen in den wind. Met iedren diepen ademtocht verzwindt De ...
verder lezen

Ik ben met U verrezen, En ken geen leed of rouw. Doods nevelende vreezen Verdampte als morgendauw. Met U was ...
verder lezen

Mijn zoekend zwerven werd slechts dwalen. Voor , zoeken is mijn ziel te mat. De diep-ontroerende verhalen Van liefdes land ...
verder lezen

Liefde is haar nog niet genaderd. Nog vloeit er geen warm verlangen Door den stroom van haar gebed, En haar ...
verder lezen

Hoe zou zijn wezen anders kunnen zijn? Dit land was eeuwenlang in zijn geslacht. Zijns is hun moeite en heerlijkheid ...
verder lezen

Zij vroegen, waarom ik naar boven tuur, Daar 'k U, een stipje, zag verdwijnen, Ik dacht, Gij zoudt de wolk ...
verder lezen

Heel den avond bracht ik zoek, Kijkend naar die warme prenten Die, als eensklaps volle lente, Prijken in het perkamenten ...
verder lezen

De weeldrigheid van werelds hooggetijden Gleed als een glimlach langs zijn kalm gemoed. Er rees geen oproer in zijn kuische ...
verder lezen

Hij laat den wind maar waaien door zijn haren. Blootshoofds zit hij op 't steigerende paard. Hij lacht gelukkig; zijn ...
verder lezen