Categorie: De Steile Tocht

De netten worden opgehaald. Tot 't dolboord ligt de bom gevuld. De tanen visschers staan, omhuld Van zilver met smaragd ...
verder lezen

't Was of de Schrift zijn levensloop verhaalde Oorlogen, twisten, vlucht en goeden keer, En zijn hardnekkig ijvren voor den ...
verder lezen

De bui was nog niet afgedreven, Toen wij bedroefd den tuin in gingen. Waar afgerukt de rozen dreven En hulploos ...
verder lezen

O hart, dat van verrukken zwelt En zwingt den hemel in En juublend voor den troon vertelt: 'Ik steeg, wijl ...
verder lezen

Hij keek met innigheid naar 't zuiver licht Dat milder scheen waar het zacht ging verglijden Over de witte penningen, ...
verder lezen

Hij was zeer ziek, en wist 't en kloeg niet veel, Maar greep papier en stift en teekende. En dikwijls ...
verder lezen

Hoe zijt Gij tot mij gekomen Zoo gelukkig en zoo laat, Nu de zon de kale boonren Weerloos met zijn ...
verder lezen

Verlosser ! kom ! De wereld wacht! Die struikelen en dolen, Heel dit wanhopige geslacht Heeft zich aan U bevolen ...
verder lezen

Gij gingt de velden langs, Gij hebt den hof doorschreden. Het koren deinde zwaar en kreeg een dieper glans. Het ...
verder lezen

Hij kende 't schoon beweeg van edelvrouwen, Van koningen en dartel ambachtsvolk; Van minnenden en sluipers met de dolk In ...
verder lezen

Hij was zoo teeder van geweten, dat Hij 's Heeren avondmaal niet uit wou reiken Toen zwaargetabberd met hooghartig kijken ...
verder lezen

't Is niet te zeggen, Heer, hoe zoet Gij voor de ziele zijt, Ze is als een roos die bloeien ...
verder lezen

O hart, dat naar Gods liefde smacht, En luistert als de wereld lacht En voelt U opgetogen Bij 't lachen ...
verder lezen

Mijn armoe deed U pijn, En mijn verkleumde leden Wilde Uwe deernis kleedgin In donzig hermelijn. O God, wat valt ...
verder lezen

Hij was zóó vol van hooge majesteit, Dat hij zijn leven met geen mensch kon deelen, In schonnen waanzin bouwde ...
verder lezen

Trillend verrees hij uit den witten dauw. De hanen kraaiden luid en achterdochtig. De koeien in de melkbocht brulden tochtig ...
verder lezen

Om hitte en onrust uit te sluiten, Doen wij de zware luiken dicht. Nu dringt uit het rumoerig buiten Alleen ...
verder lezen

Ze zijn veel trotscher dan de rozen En zeer gelukkig en alleen. Stil heeft eenelk zijn deel gekozen Van 't ...
verder lezen

Hij heeft de dieren en de stille dingen Met sterke aandachtigheid tot zich genomen En lichtend zijn zij weer aan ...
verder lezen

Hij werd hoogmoedig, want hij was alleen, En zwak, en dong reeds vroeg naar eer en rechten. Spijtig dacht hij ...
verder lezen

Als ik de bouten uit de klampen Licht en de luiken opensluit, Uw stralen, dat met damp moet kampen, Is ...
verder lezen

Dank, God, dat eindelijk ontbloeit Al wat mijn lot besluit. Lang ingekort en opgesnoeid, Schiet ik sterk tot U uit ...
verder lezen

Als grijze zijde door het licht Gesleten en gebleekt is deze Verbeelding van een aangezicht, En schaduw van een teeder ...
verder lezen

Toen heeft zijn hart, lang door zijn angst belet, Een wraakschreeuw naar den hemel uitgestooten En in Gods ooren donderden ...
verder lezen