vervolg van In Memoriam (557) Hier heerscht de vrede want hier rust de tijd. Het stroomende verloop van de seconden Heeft stil vervloeiend ’t wijde bed gevonden Van aandachts stoorlooze vergetelheid. Zo frisch en jeugdig groen als ’t grastapijt Ontloken
Categorie: Nalezing V
Martinitoren
Rondom zijn voet een rosse schijn, Waardoor de regendruppels stoven En zwaar en traag daarboven Het zwart geheim Der stijging in de donkerten verloren Tot waar, een vuren knop, De lichte top Dreef op de hooge duisternis. – Ontzaglijk in
Claghen I-IX
I En zondig niet meer, zegt Gij, Heer Weet Gij niet, dat wij in zonde bàden, en wachten dat Gij door den stroom zult waden, En brengen ons aan ’t droge, reine strand? Och God, wij wachten slechts op Uwe
Salome en de koningin van Saba
Zij zag het heerschen van de stilte groot Temidden van de duizend gouden schilden, Die duizend soldenieren blinkend tilden En lieten vlammen als het morgenrood. Verheven en verschriklijk als de dood, Maar zacht als ’t leven dat haar hart doortrilde,
Kwatrijnen
Gij hebt mij driftig in een hoek gedreven, Wat kan ik anders dan mij overgeven? Martel mij niet, mijn God, ik hang U aan, Tot Gij van troost gesproken hebt en leven. * Mocht ik mij wasschen in Uw koelte,