vervolg van In Memoriam (557)
Hier heerscht de vrede want hier rust de tijd.
Het stroomende verloop van de seconden
Heeft stil vervloeiend ’t wijde bed gevonden
Van aandachts stoorlooze vergetelheid.
Zo frisch en jeugdig groen als ’t grastapijt
Ontloken hier geloften en verbonden.
En als de boomen in de bloemenronden
Staan ze ongeschonden in Gods eeuwigheid.
O sterkte van hartstochtelijk geloof,
Om, voor den luiden galm der wereld doof,
Tot Gods geheimenissen in te keeren!
Stil reikend uit des levens donkren grond,
Te drinken ’t water dat uit God ontbront,
En blank en bloeiend als zijn goedheid te eeren.