Zij vreesde niet voor ’t mes, maar voor een hand
Die als een schaduw in het glinstren kaatste,
En dacht bij iedre zucht: dit is de laatste,
En werd zeer rustig, ziende naar den wand,
Die blank zich tegenover haar verhief.
Zij las een tekst, de letters werden vurig,
En fluisterend herhaalde zij gedurig
De eerste woorden: alzoo lief