Ook dit moet zijn: het eerste schuw bewegen
Der zielen en het rimpelen van ’t bloed,
Totdat er eindelijk een zachte gloed
In wangen en in oogen komt gestegen.
GlimIach en Iach komen elkander tegen.
Verschrokken heelt een hand een hand ontmoet.
Wat God vereenigt heeft is schoon en goed,
Maar ’t eerste zalig zijn maakt zeer verlegen.
En dit moet zijn: het feestelijk gedenken,
Dat niet te knechten is en niet te krenken,
En vrij dwaalt door de tuinen van den droom:
’t Is lente en van het stroo bevrijde rozen
Weten nog niet van blank zijn en van blozen,
Maar voelen zon en zijn vol zoet aroom.