Categorie: Nalezing IV

Hun stem vergleed in lispelen en zwijgen, Dat met zijn zoet verwachten ons omspon. Toen hoorde een ieder aan zijn ...
verder lezen

Ik was tot ongevoelige aard geworden. God zweefde nader en hij vormde een beeld. 'k Weet nu nog hoe zijn ...
verder lezen

...
verder lezen

Dit wonder is nog in mijn macht gebleven: Ik, die geen spreuk en geen bezwering ken, Ik roep u aan, ...
verder lezen

I Kon ik maar slapen, Slaap, u roep ik aan! Waar groeit uw diepverdoovende papaver? Ik hoor, ontzet, met ratelend ...
verder lezen

...
verder lezen

'k Benijdde menigmaal de stille dooden, En nu ik krank ben, bid ik: Heer, nog niet. Laat mij niet sterven ...
verder lezen

Weet gij niet, dat 'k u overal bespeur? Ik heb uw wezen gretig ingedronken. Gij zijt door al mijn sferen ...
verder lezen

Dood! dacht ik, maar Gij zeidet: ,,Leven!" Och, waarom moet ik leven, Heer! „Wijl Ik uw laten bloei begeer, Rozen, ...
verder lezen

Ech-En-Aton Hij noemde zich: de zonneschijf is blij! De jonge Koning met zijn bloemgezicht. Zijn wezen scheen gestold uit louter ...
verder lezen

...
verder lezen

...
verder lezen

De wereld werd zeer zuiver en zeer groot, Toen schemering de bleeke lucht vervulde. En liefelijker vlamde de vergulde Bloem ...
verder lezen

...
verder lezen

...
verder lezen